Dekoder surround jest sercem każdego systemu dźwiękowego kina domowego. Przetwarza on dźwięk w taki sam sposób, jak w kinie, tzn. dostarcza do kanałów przednich i kanałów surround odpowiednie sygnały w każdym przypadku. Poniżej opisane są różne formaty dźwięku wielokanałowego Dolby.
Dolby Pro Logic
Technologia analogowego dźwięku surround wykorzystuje cztery ścieżki dźwiękowe jako materiał źródłowy: lewą, środkową, prawą i surround. Sygnał lewy i prawy są podawane do kanałów stereo w niezmienionej postaci, natomiast sygnał środkowy jest rozdzielany równo na oba kanały - regulowany poziomem tak, aby głośność trzech przednich głośników harmonizowała ze sobą. Na koniec sygnał surround jest miksowany w jedną stronę normalnie, a w drugą stronę z przesunięciem o dokładnie jedną fazę drgań (180 stopni). W reprodukcji stereo oznacza to, że gdy głośnik po lewej stronie wychyla się do przodu, głośnik po prawej wychyla się do tyłu i na odwrót. Ten sam efekt można osiągnąć, jeśli odwróci się polaryzację głośników, tzn. plus i minus zostaną odwrócone po jednej stronie.
Dźwięki, które powinny wydobywać się z obu głośników w równym stopniu, nie będą już wtedy brzmiały lokalnie, lecz będą rozproszone w pomieszczeniu. Jeśli materiał dźwiękowy zakodowany w systemie surround jest odtwarzany bez dekodera, dokładnie taki efekt uzyskuje się w przypadku komponentów surround: brzmią one w sposób rozproszony, co jest bardzo pożądane. Przy odtwarzaniu monofonicznym dokładnie przeciwstawne impulsy znoszą się wzajemnie, a komponenty surround znikają.
Aby dekodery mogły nosić logo Dolby, muszą jeszcze spełnić szereg specjalnych regulacji, które mają zapewnić perfekcyjne działanie systemu.
Dolby pro Logic II
Dolby Pro-Logic II to technologia, która generuje kanały 5.1 z konwencjonalnego sygnału Dolby Pro-Logic zakodowanego w kanałach stereo.
Ze wszystkich oferowanych do tej pory programów Dolby Surround, dekoder Pro-Logic II jest w stanie wygenerować kanały 5.1. Przede wszystkim dzięki stereofonicznym kanałom surround i pełnej charakterystyce częstotliwościowej hi-fi na wszystkich kanałach, Dolby Pro-Logic II tworzy bardziej realistyczną atmosferę dookoła.
Jednak nawet podczas odtwarzania standardowego nagrania stereo, logika sterowania nowego trybu Music pozwala uniknąć nadmiernej koncentracji na kanale centralnym. Rozwiązuje to problem nienaturalnych efektów, które występowały podczas odtwarzania źródeł stereo przez systemy wielokanałowe. W trybie Music, nawet zwykłe źródła stereo mogą być odtwarzane z 5.1-kanałowym dźwiękiem przestrzennym.
Dolby Digital
Dolby Digital to system surround w świecie cyfrowym, czyli to, czym Dolby ProLogic lub Dolby Surround jest po stronie analogowej - proces przechowywania i przesyłania dźwięku wielokanałowego. Jednocześnie Dolby Digital jest również metodą redukcji objętości danych dźwięków cyfrowych. Podobnie do Dolby Digital działa inna metoda DTS, która praktycznie stawia takie same wymagania systemowi Dolby Surround.
Zalety Dolby Digital
- doskonała separacja kanałów
- kanał stereo również z tyłu
- pełna szerokość pasma na wszystkich kanałach
- dodatkowy kanał basowy
W sumie te zalety prowadzą do poprawy trójwymiarowości, bardziej imponujących efektów i jeszcze bardziej realistycznego odtwarzania dźwięku.
Cyfrowe systemy wielokanałowe zawsze pracują z niezależnymi ("dyskretnymi") kanałami, tak że ścieżki audio nie mogą wpływać na siebie nawzajem. Jedyny wyjątek: jeśli dźwięki występują jednakowo na kilku kanałach, metody redukcji danych mogą pominąć ten dźwięk tam, gdzie jest on bardziej cichy. Dzieje się tak, ponieważ zakłada się, że ucho ludzkie odbiera dźwięk tylko z kierunku, w którym jest on dominujący.
Cyfrowe systemy dźwiękowe mogą zazwyczaj obsługiwać od jednego do sześciu kanałów. W przeciwieństwie do analogowego systemu surround, z tyłu znajdują się dwa oddzielne kanały; dodatkowo istnieje jeszcze jeden kanał efektów o niskiej częstotliwości (kanał efektów o niskiej częstotliwości, LFE), który zasila subwoofery lub głośniki niskotonowe.
Dlatego też konfiguracja kanałów jest oznaczana liczbą kanałów z dopiskiem .1 z tyłu; konfiguracja 5.1 jest zwykle używane w filmach, co jest również maksimum dla Dolby Digital, MPEG-2 może obsługiwać do 7.1, a DTS w różnych wersjach może obsługiwać maksymalnie osiem w domu. Tylny kanał centralny używany w systemach 6.1 i 7.1 (Surround EX, DTS ES) jest generowany ze ścieżek stereo kanałów efektowych i nie posiada własnej, odrębnej ścieżki audio.
Dolby True HD
Dolby TrueHD został opracowany przez Dolby Laboratories specjalnie dla płyt HD-DVD i Blu-ray jako bezstratny format dźwięku wielokanałowego. Konkurencyjnym formatem jest DTS-HD Master Audio. Tymczasem ścieżki dźwiękowe do gier również wykorzystują ten format.
Format ten obsługuje do ośmiu kanałów na płytach HD-DVD i Blu-ray przy częstotliwości próbkowania 96 kHz oraz do sześciu kanałów przy 192 kHz, każdy z 24-bitową szerokością słowa. Maksymalna prędkość przesyłu danych wynosi 18,432 kbit/s. Format ten oferuje możliwość odtwarzania filmowych ścieżek dźwiękowych w szczególnie wysokim zakresie dynamiki, z szerokim zakresem częstotliwości (20 - 20000 Hz) i najlepszą rozdzielczością.
Dolby Atmos
Format Dolby Atmos pozwala na nieograniczoną liczbę ścieżek dźwiękowych. Obiekty dźwiękowe są zapisywane cyfrowo wraz ze współrzędnymi pozycji w pomieszczeniu, głośności i innymi parametami. Odpowiedni obiekt dźwiękowy jest następnie odtwarzany w odpowiednim momencie filmu. Obiekty dźwiękowe w ścieżkach dźwiękowych gier są przechowywane w podobny sposób. Na przykład obiekt dźwiękowy może być wyzwalany kilka razy.
Systemy kina domowego z Dolby Atmos lub kina z Dolby Atmos posiadają tzw. głośniki sufitowe, w których efekty dźwiękowe mogą pochodzić również z góry.
Dolby Atmos jest wstecznie kompatybilny ze starszymi systemami, takimi jak 5.1 lub 7.1. Pierwsza generacja, Dolby Atmos Cinema Processor, obsługuje do 128 indywidualnych obiektów dźwiękowych i do 64 oddzielnych sygnałów wyjściowych. W systemie Dolby Atmos do każdego głośnika można przypisać jeden obiekt dźwiękowy.